تاریخچه استفاده از عسل طبیعی همراه با تاریخ خلقت بوده و تقریباً در هر فرهنگی می توان شواهد بهره گیری از آن را به عنوان یک منبع غذایی و به عنوان نمادی در مذهب، موسیقی و درمان بیماری و …. یافت. در طول چندین هزار سال، تا اوایل قرن 18، عسل منبع اصلی قند مصرفی محصوب می شد، اما در چند قرن اخیر همزمان با رشد صنعت نیشکر و جغندر قند، استفاده از عسل طبیعی به عنوان تأمین کننده اصلی قند بسیار کاهش یافت. تولید عسل طبیعی نیز در زمان هخامنشیان بسیار رایج بوده است، اما ایران نیز تحت تأثیر دیگر کشورها در چند قرن اخیر منابع قندی خود را از کشت نیشکر و چغندر قند تهیه می نماید.
قرن 21، قرن بازگشت به طبیعت و استفاده از گیاهان در درمان نام نهاده شده است. بروز آثار سوء حاصل از مواد شیمیایی و سنتز شدۀ ساخت بشر در نیمه دوم قرن 20 و انتشار روز افزون مقالات علمی باعث رویکرد و توجه عمیق دانشمندان به استفاده دوباره از مواد طبیعی و گیاهی در امر درمان شد.
عسل طبیعی علاوه بر اینکه یک ماده مغذی است، دارای خواص دارویی نیز می باشد که به تأیید علمی رسیده است. اما برای اثبات خواص درمانی و دارویی عسل طبیعی نیاز به تحقیقات علمی بیشتری است.
متأسفانه عدم فرهنگ صحیح مصرف عسل در کشورمان و دیدگاه غلط و سنتی عموم نسبت به عدم وجود و یا کمیاب بودن عسل طبیعی، باعث گردیده این محصول از رژیم غذایی بسیاری از خانواده ها حذف شود. همچنین وجود عسل تقلبی در بازار، مزید بر این علت شده است. امروزه نیز زنبورداری همچون دیگر علوم در مسیر رشد و ترقی حرکت می کند و می توان با مدیریت صحیح و استفاده از علم روز زنبورداری، عسل طبیعی را تولید نمود و در دسترس عموم قرار داد، ضمناً با نظارت ناظرین امر و انجام تحقیات علمی بیشتر و اطمینان سازی می توان فرهنگ مصرف را اصلاح نمود.
